PROF. DR HAB. SZT. MAŁGORZATA CHOMICZ

Tytuł profesora sztuki uzyskała w 2021 roku. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu ( dyplom z wyróżnieniem w 1995 roku). Na uczelni w Olsztynie pracuje od 1992 roku. Z pracownią grafiki warsztatowej związana jest od początku jej istnienia. Artysta grafik. Zajmuje się przede wszystkim technikami wklęsłodruku i wypukłodruku. Autorka ponad 60 wystaw indywidualnych (m.in.: w Krakowie, Wilnie, Rzymie, Norymberdze, Asyżu, Perugii, Bańskiej Bystrzycy, Trydencie, Zagrzebiu, Zadarze). Brała udział w ponad 400 wystawach zbiorowych oraz konkursach graficznych na całym świecie. Zapraszana do wielu prestiżowych wystaw mistrzów grafiki. W 2000 i 2002 roku była stypendystką Fundacji Jana Pawła II Polskiego Instytutu Kultury Chrześcijańskiej w Rzymie, a w 2001 - Fonds d'Aide Aux Lettres Polonaises Independantes w Paryżu. W 2015 roku zaproszona do udziału w międzynarodowym sympozjum „Slovenia Open to Art - Sinij Vrh". W 2018 uczestniczyła w sympozjum International Graphic Arts Festival w Indira Kala Sangeet University Khairagarh (Indie). Laureatka Biennale Plastyki Olsztyńskiej w 1998, 2001, 2005, 2017 i 2019 roku. W 2012 roku zdobyła I Nagrodę im. "Diego Donati" II Biennale Współczesnej Grafiki w Perugii (Włochy). W 2013 roku zdobyła wyróżnienie XII Bienal Internacional de Grabada "Josep de Ribera" XÀTIVA 2013, Hiszpania, a w 2014 wyróżnienie Excellent Mini-prints - Guangzhou International Exlibris and Mini-prints Biennial, Chiny oraz wyróżnienie 2nd Garzapapel Engraving Contest "Works Reception" - Alcoy, Hiszpania. W 2015 i 2019 roku nominowana do Gran Prix "Premio Acqui" - Acqui Terme, Włochy. W 2016 roku zdobyła Gran Prix „PREMIO ASSOLUTO" I Międzynarodowego Biennale Sztuki Współczesnej w Perugii we Włoszech. W 2017 roku otrzymała wyróżnienie  3° Concorso di Xilografia "Ugo Maffi Città di Lodi" - Lodi (Włochy). W 2018 roku zdobyła Nagrodę "I Santi di Diso" International Prize of Engraving, Diso (Włochy), wyróżnienie - 8th International Biennial of Small Graphics in Tetovo, (Macedonia) oraz  I Nagroda w Międzynarodowym konkursie "First Prize Author's Wishes Italian Grafhic Art 2017/2018”, Vigonza (Włochy) i Wyróżnienie  - II Konkurs Graficzny im. Jana Feliksa Piwarskiego "O!Świecenie" ( jubileusz 200-lecia Gabinetu Rycin BUW). W 2019 roku zdobyła Główną Nagrodę Triennale européenne de l’estampe contemporaine w Tuluzie we Francji, ponadto : wyróżnienie - XIV Edizione della Biennale Internazionale per l'ncisione "Premio Acqui" - Acqui Terme (Włochy), wyróżnienie - 1st International Engraving and Sculpture Biennial - Premio Celommi 2019, Teramo, Włochy oraz Wyróżnienie Honorowe XII Quadriennale Drzeworytu i Linorytu Polskiego (Olsztyn). W 2020 roku zdobyła GRAND PRIX René Carcan International Prize for Printmaking, Bruksela, (Belgia) oraz Nagrodę publiczności tego konkursu. Członek stowarzyszenia L'Associazione Nazionale Incisori Contemporanei we Włoszech. Autorka i koordynator międzynarodowych projektów artystycznych. W 2018 powstała dysertacja pt. "Malgorzata Chomicz as a printmaker " - autor Anirbar Midya - w Indira Kala Sangeet University Khairagarh (Indie).

O grafikach artystki :

„ Są one jak poezja. To wiersze, które wyszły spod prasy graficznej. Są tworzone bez użycia liter. Budują emocje i nastroje. Używają metafor. Obrazy tworzone przez artystkę zostają w naszych głowach zapisane. Porównanie do poezji ma zastosowanie także w stosunku do źródeł inspiracji. Jest natura, jest otaczający nas świat w swoich przeróżnych przejawach, jest mistycyzm i jest coś, co przekracza wszelkie granice naszych ludzkich możliwości i niemożliwości. Jest sacrum i profanum. Jest coś co jest widoczne, ale nieosiągalne i jest coś, czego nie widać, chociaż wiemy, że istnieje. (…) Autorka w swojej pasji osiągnęła warsztatowe mistrzostwo. Otóż nie byłoby ono wiele warte, gdyby nie równolegle rozwijane intelekt i wyobraźnia. Owa równowaga między tymi dwoma elementami pozwala osiągnąć rzeczy wielkie. Potrafi powściągnąć pokusy tworzenia obliczonego na poklask i doraźną radość. Pozwala na życie i pracę w określonym i dopasowanym rytmie. To wszystko powoduje, że większość dzieł emanuje jakąś niezwykłą metafizyczną siłą. Określenie, którego użyję może uchodzić za kolokwializm, ale nie w tym przypadku – są boskie. Myślę, że są takie dla tych widzą, którzy w Boga wierzą, dla tych, którzy go poszukują, jak i dla tych, którzy nie wierzą.

(…) Zdarza się, że wybitne spektakle, zaraz po ich zakończeniu paraliżują widownię całkowitą ciszą. To cisza, która poprzedza gromkie brawa i owacje na stojąco. Po „Ciszy” przeżyłem swoją ciszę. Myślę, że jest ona najlepszym komentarzem i recenzja dla przejmujących dziel tego cyklu. ‘’

(Profesor Eugeniusz Skorwider, fragment recenzji w postępowaniu o nadanie tytułu profesora sztuki)