Urodzona 1970 r. Dyplom w 1995 r. pod kierunkiem prof. Leszka Kiljańskiego w zakresie grafiki warsztatowej na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Kwalifikacje I stopnia w dziedzinie sztuk plastycznych w zakresie grafiki uzyskała w 2002 r. na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie. Tam też w 2014 r. uzyskała stopień doktora habilitowanego sztuki w zakresie sztuk plastycznych w dyscyplinie sztuki piękne. Obecnie pracuje na stanowisku profesora uczelni w Instytucie Sztuk Pięknych UWM w Olsztynie. Od 2016 r. pełni funkcję Dyrektora ISP a od 2019 r. funkcję Przewodniczącego Rady Naukowej Dyscypliny sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki. Prezes Fundacji Wyłom, Członek Warmińsko-Mazurskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.

Autorka kilkunastu wystaw indywidualnych. Brała udział w wielu konkursach i wystawach zbiorowych w kraju i na świecie.

Nagrody i wyróżnienia: 2022 Grand Prix na 47. Salonie Zimowym w Radomiu; 2019 Grand Prix na XI Olsztyńskim Biennale Plastyki; 2017 III Nagroda na IX Triennale Polskiego Rysunku Współczesnego Lubaczów; 2014 The Prize of the Slovak Union of Visual Artists na Międzynarodowym Biennale Rysunku w Pilznie; 2014 Nagroda Rektora UWM za osiągnięcia w dziedzinie naukowej; 2012 II Nagroda Przewodniczącego Rady Miejskiej Kalisza na Kaliskim Biennale Rysunku i Grafiki "Próba 1"; 2011 Wyróżnienie na VII Triennale Polskiego Rysunku Współczesnego – Lubaczów 2011; 2009 II Wyróżnienie na VI Olsztyńskim Biennale Plastyki; 2008  III Nagroda na VI Triennale Polskiego Rysunku Współczesnego - Lubaczów 2008; 2007 II Nagroda na V Olsztyńskim Biennale Plastyki; 2003 III Nagroda Rektora Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu w II Międzynarodowym Konkursie Rysunku, Wrocław 2003; 2003 Grand Prix w III Olsztyńskim Biennale Plastyki; 2003 II Nagroda Dyrektora Galerii Sztuki w Częstochowie na V Triennale Sztuki Sacrum "Ku cywilizacji życia"; 2002 Wyróżnienie na Wystawie Malarstwa Rysunku Grafiki i Rzeźby, Gdańsk.

Działa w obszarze instalacji, wideo jednak rysunek to obszar, w którym najpełniej realizuje swoje działania twórcze. W długotrwałym procesie subtelnego tkania waloru bada możliwości kontemplacyjne zawarte w minimalistycznej formie, gdzie wewnętrzne emocje sączą się poprzez konceptualny ład. Od dłuższego czasu przedmiotem, na którym skupia swoją uwagę, jest Powierzchnia, która stanowi formę rozważań na temat niepewności istnienia, trwania, przemijania. To miejsce, w które przenosi swoje refleksje wynikające z doświadczeń świata zewnętrznego. Owa Powierzchnia, stanowiąc swoistego rodzaju granicę pomiędzy tym, co widzialne i niewidzialne, pomiędzy sacrum i profanum, staje się zarówno obszarem, jak i obiektem artystycznej wypowiedzi. Z biegiem lat koncepcja Powierzchni ewoluuje. Będąc upostaciowieniem granicy, początkowo wypływa z fizycznej obecności powierzchni ciała. Swoim ukształtowaniem, określa, przepowiada, budząc nadzieję na spełnienie tajemnicy. Później staje się synonimem bariery totalnej, budzącej lęk. Powierzchnia sprowadzona do płaszczyzny funkcjonuje jako punkt, w którym jesteśmy postawieni przed wyborem dokonania bądź zaniechania transgresji. Staje się poligonem wewnętrznej walki ze strachem, niepewnością, lękiem przed niewiadomym. Jako granica, jest swoistego rodzaju krańcem tego co znamy. Zachowując swoje status quo, ochrania, ale z drugiej strony zniewala. I pojawia się zbawienna koncepcja. Oto ta, wzbudzająca trwogę, powierzchnia-granica staje się miejscem tchnącym optymizmem, Miejscem Przejścia, będąc tym samym, początkiem nowego, punktem wyjścia… lub powrotu.