ECTS - EUROPEJSKI SYSTEM TRANSFERU I AKUMULACJI PUNKTÓW

(ang. European Credit Transfer and Accumulation System), zgodnie z postanowieniami Deklaracji Bolońskiej (1999) i Komunikatami z Konferencji Ministrów Edukacji państw europejskich w Pradze (2001) i Berlinie (2003) stanowi system oceny efektów kształcenia studenta. Początkowo wprowadzany był w ramach programu SOCRATES - ERASMUS w celu usprawnienia wymiany studentów między uczelniami, z czasem obejmując coraz większą liczbę szkół wyższych w Europie. W uczelniach polskich jest stosowany obowiązkowo od 1 stycznia 2007 roku, na mocy Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Zasadniczym celem ECTS jest ujednolicenie sposobu studiowania w Europie, poprzez wprowadzenie przejrzystego programu studiów i zasad zaliczania zajęć. Stwarza to możliwość podjęcia lub kontynuacji studiów we wszystkich uczelniach realizujących ten projekt. Dzięki systemowi przeniesienia i akumulacji osiągnięć studenta, okres studiów odbyty w innych uczelniach może być w pełni uznany przez uczelnię macierzystą (niezależnie od tego, że treść programu studiów innej uczelni może się różnić od programu realizowanego w uczelni macierzystej).

Podstawowym założeniem ECTS jest przyporządkowanie punktów ECTS poszczególnym przedmiotom. Punkty przyznawane są również za praktyki i prace dyplomowe. Są one wartościami liczbowymi, odzwierciedlającymi nakład pracy studenta niezbędnej do uzyskania zaliczenia z danego przedmiotu. Do zaliczenia pełnego roku akademickiego wymaganych jest 60 punktów ECTS, średnio 30 na semestr. Uczelnie same wyznaczają wartości punktowe poszczególnych przedmiotów (zob. Zarządzenie nr 50 Rektora Uniwersytetu Warmińsko - Mazurskiego w Olsztynie z dnia 19. 12. 2008). Wykaz zaliczeń może obejmować również przedmioty niepunktowane.